Svensk ordbok 2009, webbversion
bä
`
van
substantiv
,
best.
f.
~
,
n-genus
bäv·an
●
stark oro
psykol.
de kände bävan inför den farofyllda resan
bävan (för ngt/att+V/SATS), bävan (att+V/SATS)
sedan 1526