Svensk ordbok 2009, webbversion

drink substantiv ~en ~ar drink·entill­blandad dryck som inne­håller alkohol kokk.tid.drinkblandarehon tog sig en drink i barenäv. om alkohol­fri dryck med frukt­smak (som enl. livsmedelslagstiftningen inte får kallas saft el. juice)sedan 1906av eng. drink ’dryck; drink’, till drink ’dricka’; jfr 3dricka