Svensk ordbok 2009, webbversion

in`bringa verb ~de äv. inbragte, ~t äv. inbragt, pres. ~r in|­bring·arge i (ekonomiskt) ut­byte ekon.turismen inbringade landet många miljarder årligenäv. ut­vidgatförskaffa allt besväret inbringade honom inte ens ett tackinbringa (ngn/ngt) ngt, inbringa ngt (till ngn/ngt)sedan 1621Subst.:inbringande