Svensk ordbok 2009, webbversion

lanterna [-tä´rnaäv.lan`-] substantiv ~n lanternor lantern·anljus som lyser på far­tyg eller flyg­plan vid färd i mörker och som an­ger dess kurs och typ sjö.lanternskärmbabordslanternasignallanternatopplanternasedan 1685via ty. av lat. lanter´na ’lykta’; nära besl. med lampa