Svensk ordbok 2009, webbversion

recitati´v substantiv ~et, plur. ~, best. plur. ~en re·cit·at·iv·etsolo­sång utan egentlig melodi där textens rytm bestämmer den musikaliska ut­formningen i operor, oratorier m.m. musikJFRcohyponymaria grevens recitativ och aria i Figaros bröllopsedan 1739