Svensk ordbok 2009, webbversion

sam`ordning substantiv ~en ~ar sam|­ordn·ing·endet att sam­ordna ngt för gemensamt syfte ofta i politiska, administrativa el. ekonomiska samman­hang samh.SYN.synonymkoordination språklig samordningen samordning av den nordiska flykting­mottagningenperfekt samordning mellan armar och ben i hoppetsamordning (av ngt) (med ngt), samordning (mellan ngra)sedan 1898