Svensk ordbok 2009, webbversion

stratum [stra`-] substantiv ~et, plur. ~ el. strata strat·umskikt t.ex. i jord­skorpan geol.sociol.äv.befolknings­skikt sedan 1739; bildl. (om socialt skikt) 1954av lat. stra´tum ’skikt’; jfr autostrada