Svensk ordbok 2009, webbversion

1tal`ja substantiv ~n taljor talj·anlyft­anordning med två block som en lina löper genom för lyftning av före­mål med större tyngd än vad den till­gängliga lyft­kraften klarar av tekn.JFRcohyponymblock 4cohyponymblocktalja ankartaljarevtaljasedan 1543via nederl. av ita. taglia ’block­tyg; talja’, till tagliare ’skära’; jfr tallrik
2tal`ja verb ~de ~t talj·arförflytta (ngt) i höjd­led med hjälp av talja mindre brukl.tekn.talja in kättingentalja ngtsedan 1698Subst.:vbid1-356102taljande, vbid2-356102taljning